Akceptacja niepełnosprawności

Wstęp

Temat ten poruszałam w artykule o miłości do życia. Dziś chcę powiedzieć nieco więcej.

W jakim stopniu akceptuję moją niepełnosprawność?

Generalnie w 100%. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy ta liczba spada. Dzieje się tak kiedy chcę odwiedzić miejsce, które ma bariery architektoniczne, przykładowo schody i brak windy. Brak akceptacji niepełnosprawności występuje także, jeśli ktoś nie chce ze mną rozmawiać lub przebywać, a jego argumentem jest to, że poruszam się na wózku.

Jak zaakceptować niepełnosprawność?

Znajdź kogoś, kto też jest niepełnosprawny- są różne miejsca zrzeszające takich ludzi. Dzięki temu nie będziesz czuł się samotny ze swoimi problemami.

Znajdź swoją pasję- to pozwoli Ci dostrzec, że mimo ograniczeń możesz robić coś, co kochasz.

Unikaj osób, którym przeszkadza Twoja niepełnosprawność- spotkałam na swojej drodze takie osoby. Kontakt z nimi utrudniał pogodzenie się z chorobą.

Zastanów się, co Ci to daje- kiedy uświadomiłam sobie, jak bardzo, w sposób pozytywny niepełnosprawność wpłynęła na mój charakter i jak wielu cudownych ludzi dzięki temu poznałam, jest mi dużo łatwiej.

,,Małe skrzydła''- to tytuł jednego z utworów AniKi Dąbrowskiej. Piosenka odegrała kluczową rolę w procesie akceptacji mojej niepełnosprawności.

Osoba do rozmowy- codzienność z niepełnosprawnością lub inną chorobą bywa naprawdę trudna. Watro jest więc mieć zaufaną osobę, z którą można porozmawiać i uzyskać wsparcie.

Jaki jest cel tego artykułu?

Zdaję sobie sprawę, że mojego bloga mogą czytać osoby, które mają problem z akceptacją różnych rzeczy w życiu. Mam więc nadzieję, że ten artykuł będzie dla nich pomocny.

Dziękuję za przeczytanie

Natka

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Warto brać z niego przykład!

Cześć! O tym, że Radek to mój przyjaciel, z którym poznałam się parę lat temu na koncercie Sylwii Grzeszczak, wiedzą już chyba wszyscy czytelnicy tego bloga. Dziś chciałabym powiedzieć o tym, dlaczego uważam, że pewne osoby powinny brać z Radka przykład. ✅Radek jest ze mną w stałym kontakcie i zawsze mogę na niego liczyć, podczas gdy od pewnych osób ciągle słyszę, że nie mają czasu, aby do mnie zadzwonić. ✅Radek potrafi znaleźć czas na spotkanie ze mną podczas gdy pewne osoby nie umieją znaleźć dla mnie chwili w ciągu kilku lat. ✅Radek nie mógł być ze mną w dniu moich 18 urodzin, więc wysłał mi paczkę z prezentami podczas gdy od pewnych osób nie dostałam nawet kartki z życzeniami. Mam nadzieję, że ten artykuł skłoni co niektórych do refleksji. A Tobie Radek dziękuję za wszystko i do zobaczenia wkrótce. Natka

Czytaj więcej

Czy niepełnosprawność = problem?

Cześć! Mówi się, że osoby z niepełnosprawnością mają dużo problemów. Ostatnio po pewnej rozmowie z tatą zaczęłam zastanawiać się, co w rzeczywistości jest problemem- niepełnosprawność sama w sobie czy niedostosowany do niej świat. Zastanów się razem ze mną: Co jest problemem - to, że osoba na wózku nie pokona schodów, czy to, że dane miejsce jest pozbawione windy lub platformy czy podjazdu ? Co jest problemem - to, że ktoś jest wyśmiewany, bo porusza się na wózku czy to, że osoba, która wyśmiewa jest nietolerancyjna ? A może nie wyedukowana ? Wystarczy jedno, proste doświadczenie: weź spróbuj chociaż przez jeden dzień poruszać się na wózku w domu, szkole, pracy i mieście - wtedy wymieńmy spostrzeżenia. Co jest problemem - to, że osoba z niepełnosprawnością czasem ma problem, aby wyjąc wózek z auta, czy to, że niebieskie miejsca parkingowe, które to ułatwiają są nagminnie zajmowane przez nieuprawnione do tego osoby? Co jest problemem - to, że spora część osób z niepełno...

Czytaj więcej

Wyjątkowy prezent dla wyjątkowej osoby

Cześć! W poprzednim artykule mówiłam o tym, ile dobrych rzeczy zrobił dla mnie Radek. Tym razem ja postanowiłam zrobić coś dla niego. Chciałam wysłać Radkowi pocztą prezent urodzinowy. Udało mi się uzyskać adres od jego siostry Justyny. Mój tata zaproponował mi jednak, że zawiezie mnie na miejsce, abym mogła wręczyć osobiście prezent mojemu przyjacielowi. Tak też się stało. Zaskoczenie na twarzy Radka i jego wielka radość- to dla mnie bezcenny widok. Byłam szczęśliwa, że znów możemy się zobaczyć. Nareszcie miałam okazję pogłaskać koty należące do rodziców mojego przyjaciela. Jeden z nich- Biały- chyba bardzo mnie polubił. To był wspaniały wieczór. Podziękowania dla: Mojego taty - za super propozycję i transport Justyny - bez Twojej pomocy by się nie udało Radek, cieszę się, że jesteś zadowolony z mojej niespodzianki. Jeszcze raz wszystkiego najlepszego i do zobaczenia wkrótce! Dziękuję za uwagę! Natka

Czytaj więcej

NatkaNaKółkach

Szukaj na tym blogu