Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z listopad, 2021

Osiągnęłam swój cel

Założenie tego bloga było spełnieniem moich marzeń. Jednak za jego prowadzeniem stał jeszcze inny cel- pomaganie ludziom w zrozumieniu różnych aspektów życia osoby z niepełnosprawnością . Chciałam, by publikowane przeze mnie treści dotarły do jak największej liczby osób. Nie robiłam tego dla sławy i nadal tak jest. Wymieniony wyżej cel uznaję za osiągnięty bowiem coraz więcej osób, które spotykam na szkolnych korytarzach mówi: ,, To Ty jesteś autorką tego fajnego bloga! Uwielbiam go czytać i trzymam za Ciebie kciuki" Miło jest słyszeć takie słowa. Jest tak, jak planowałam. Czuję dumę i wiem, że mam ku temu powód. Dziękuję za przeczytanie Natka

Niepełnosprawność kontra szkoła średnia- jak to u mnie wygląda?

  Wstęp Jak radzisz sobie w nowej szkole? Jak traktują Cię rówieśnicy i nauczyciele? Czy jesteś zadowolona?  Te pytania coraz częściej  słyszę od różnych osób z mojego otoczenia. Celem dzisiejszego artykułu jest udzielenie na nie odpowiedzi. Bariery architektoniczne Aby dodrzeć do takich miejsc jak biblioteka, świetlica, sekretariat czy sala, w której zazwyczaj mam lekcje, muszę pokonać kilka schodów. Na szczęście moja klasa zawsze służy pomocą. W takich sytuacjach wnoszą mnie oni z wózkiem po schodach. Stosunek nauczycieli Są bardzo chętni do pomocy. Często przypominają mi o moich przywilejach, o których więcej powiem za chwilę Stosunek klasy Są bardzo chętni do pomocy na każdym kroku. Nikt się ze mnie nie wyśmiewa. Bardzo lubię moją klasę. Lepszej nie mogłam sobie wymarzyć. Oni postrzegają mnie jako osobę radosną i charyzmatyczną. Uczniowie z innych klas równie  chętnie udzielają mi wsparcia. Udogodnienia, z których korzystam powiększony druk na testach i kartkówk...

Kolejny raz w roli wojowniczki- jak zawalczyłam o jedno z moich marzeń

 Już w 6 klasie podstawówki wiedziałam, że po jej ukończeniu chcę uczęszczać do LO II w moim mieście. Nie byłam jednak pewna, czy jest to możliwe, ponieważ szkoła nie była do końca dostosowana do moich potrzeb związanych z poruszaniem się. Kiedy temat wyboru kolejnej szkoły pojawił się ponownie w 8 klasie, wciąż wiedziałam, czego chcę. Jednak rodzice sugerowali inną szkołę, bardziej do mnie dostosowaną. Na szczęście ja miałam przygotowane dość solidne argumenty. Ponadto zaproponowałam wizytę w mojej wymarzonej szkole. Jeszcze bardziej utwierdziła mnie ona w przekonaniu, gdzie chcę dalej iść. Okazało się też, że moje wymarzone miejsce da się w pewnym stopniu dostosować. Myślę, że to ostatecznie przekonało moich rodziców. Może kiedyś będzie inaczej, ale na dzień dzisiejszy jestem zadowolona ze swojego wyboru. Przepełnia mnie duma z siebie, że zawalczyłam o marzenia. Dziękuję za przeczytanie Natka

Moja wielka inspiracja- AniKa Dąbrowska

Kim jest AniKa Dąbrowska? Urodzona 3 lutego 2005r. w Wesołej, polska piosenkarka, zwyciężczyni drugiej edycji The voice Kids. Uczestniczka wielu konkursów wokalnych. Jest uczennicą Centrum Sztuki Wokalnej w Rzeszowie. W 2020 roku wydała debiutancki krążek o tytule ,,Afirmacja''. Dlaczego mnie inspiruje? AniKa choruje na rzadką chorobę genetyczną- mukowiscydozę.  Mimo to zawsze się uśmiecha. W programie The voice kids powiedziała wprost o swojej chorobie. Wtedy po raz pierwszy pomyślałam, że kiedyś też chciałbym mieć miejsce, w którym opowiem o niepełnosprawności. No i znalazłam. Jest nim ten blog.😀 ''. Z pewnością inspiruje nie tylko mnie. Jak sama przyznaje w wielu wywiadach: ,,Po programie The voice kids napisało do mnie bardzo dużo chorych i niepełnosprawnych osób. W swoich wiadomościach mówili, że dzięki mnie wyszli z domu i zaczęli spełniać marzenia'' Czy któraś z piosenek artystki jest mi szczególnie bliska?  ,,Małe skrzydła'' pomogły mi zaakcepto...

Akceptacja niepełnosprawności

  Wstęp Temat ten poruszałam w artykule o miłości do życia. Dziś chcę powiedzieć nieco więcej. W jakim stopniu akceptuję moją niepełnosprawność? Generalnie w 100%. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy ta liczba spada. Dzieje się tak  kiedy chcę odwiedzić miejsce, które ma bariery architektoniczne, przykładowo schody i brak windy. Brak akceptacji niepełnosprawności występuje także, jeśli ktoś nie chce ze mną rozmawiać lub przebywać, a jego argumentem jest to, że poruszam się na wózku. Jak zaakceptować niepełnosprawność? Znajdź kogoś, kto też jest niepełnosprawny -  są różne miejsca zrzeszające takich ludzi. Dzięki temu nie będziesz czuł się samotny ze swoimi problemami. Znajdź swoją pasję - to pozwoli Ci dostrzec, że mimo ograniczeń możesz robić coś, co kochasz. Unikaj osób, którym przeszkadza Twoja niepełnosprawność - spotkałam na swojej drodze takie osoby. Kontakt z nimi utrudniał pogodzenie się z chorobą. Zastanów się, co Ci to daje - kiedy uświadomiłam sobie, jak bardzo,...